Vandaag is het 30 jaar geleden dat Freddie Mercury overleed

Jippie

Freddie Mercury schreef muziekgeschiedenis als zanger van Queen en componist van stukken als "Bohemian Rhapsody" en "We are the Champions". Hij leidde een leven waarin geen grenzen leken te zijn en dat tot op de dag van vandaag nog verrassingen kent.

Vandaag zou er een pushbericht naar onze mobiele telefoons zijn gestuurd, toen moesten we het met teletekst doen. Op maandag 25 november 1991, de ochtend na zijn overlijden, stuurde de dpa dit bericht uit:

"De Britse rockster Freddie Mercury is overleden aan de gevolgen van de immuundeficiëntieziekte aids. Zoals zijn woordvoerder maandagochtend meedeelde, was de directe doodsoorzaak van de 45-jarige zanger van de groep Queen een longontsteking. Mercury had pas de dag ervoor bekend gemaakt dat hij aan aids leed. De grootste successen van de zanger waren onder meer 'Radio Ga Ga' en 'We are the Champions'."

Het begon allemaal in het begin van de jaren zeventig in Londen. The Beatles waren net uit elkaar en jonge muzikanten als David Bowie en Elton John, maar ook bands als Led Zeppelin, Black Sabbath of T-Rex waren hun grenzen aan het opzoeken. Gedurende deze tijd voegde de jonge student grafische vormgeving Farrokh Bulsara zich bij de band Smile, waarin Brian May en Roger Taylor speelden. Samen vormden ze Queen, bassist John Deacon trad even later toe.

Farrokh liet zich al Freddie noemen en veranderde al snel zijn achternaam in "Mercury". Niets wees nu op zijn Indo-Parsische afkomst, op zijn kindertijd en jeugd in drie delen van de wereld. Hij groeide op als zoon van Parish-ouders in Zanzibar (nu onderdeel van Tanzania), ging naar een kostschool in India en kwam als tiener met zijn ouders naar Londen. Waar hij zijn haar lang liet groeien en hij van Jimi Hendrix begon te houden. Nadat hij de grenzen van afkomst en cultuur reeds achter zich had gelaten, liet hij anderen in verwondering. Hij verfde zijn vingernagels zwart, droeg make-up en vrouwenblouses.

"Ik zal een legende worden"
Niemand had toen enig idee dat deze jongeman op een dag de man zou worden die tienduizenden mensen kon laten zingen met een knip van zijn vingers en die 50 jaar later nog steeds miljoenen mensen gelukkig kan maken met zijn muziek. Behalve hijzelf, natuurlijk. Hoewel hij naar verluidt een verlegen jongeman was en, zoals hij zelf zei, een hekel had aan zijn vooruitstekende tanden, zag hij zichzelf geroepen tot grootse dingen. Een vriend vertelde eens van Mercury die een kroeg binnenliep en zei: "Ik ga geen ster worden. Ik word een legende!"

Dat was waarschijnlijk iets wat sommigen niet leuk aan hem vonden. Dat wat op arrogantie leek, maar eigenlijk heel iets anders was: show. Freddie Mercury vond dat je met champagne moest toasten op het publiek en in een dikke limousine moest rijden. Wat niet wil zeggen dat hij er niet van genoot. Hij hield niet alleen van het grote optreden, maar ook van het grote feest, hoe wilder hoe beter. Overdaad paste bij hem; zelfs toen hij jong was vond hij het leuk om veertien dagen te sparen en dan al het geld in één nacht uit te geven, zei hij eens.

Zijn jaren in München, waar hij van 1979 tot 1985 woonde, zijn legendarisch. "Bedankt voor de grote borsten en je slechte gedrag," schreef hij aan zijn vriendin en tijdelijke huisgenoot Barbara Valentin als een toewijding in zijn soloalbum "Mr Bad Guy". Toch was het hem toen al lang duidelijk dat hij van mannen hield. Ook al was de ballade "Love of my Life" opgedragen aan zijn eerste grote liefde Mary Austin, zijn vriendin uit zijn Londense tijd, die hem tot zijn dood nabij bleef.