Kena: Bridge of Spirits
Wat indie-game ontwikkelaars tegenwoordig kunnen is eigenlijk ongelofelijk. Tien jaar geleden maakten indies vooral retro-achtige spellen. Nu komt Ember Labs, een team van slechts vijftien personen, met een prachtige 3D-game. Het is bovendien een heel aardig avontuurspel.
Kena: Bridge of Spirits is een sprookjesachtige game waarin je een spirituele gids speelt die achtergebleven geesten helpt om naar het hiernamaals te gaan. Kena, het hoofdpersonage, arriveert aan het begin van het spel in een volledig verwoest dorp waar geen mensen meer leven. Het dorp en de grote bosomgeving daar omheen zijn bovendien volledig gecorrumpeerd door giftige rode planten. Het enige wat is achtergebleven zijn een paar geesten die het een en ander betreuren.
De game is opgedeeld in drie hoofdstukken en je volgt in elk hoofdstuk het verhaal van een andere geest die je tot rust probeert te brengen. De verhalen van deze geesten zijn natuurlijk vrij tragisch. Het gaat over een oudere broer die zijn jongere broer en zus niet kon redden, over een koppel dat elkaar is kwijtgeraakt en over een leider die een grote fout heeft gemaakt. Er is op zich weinig mis met deze verhalen, maar je leert deze personen uiteindelijk amper kennen en daardoor blijft de emotionele impact heel beperkt. Dat geldt al helemaal voor Kena zelf, die zo goed als anoniem blijft.
Qua gameplay oogt Kena misschien als een Zelda-achtige game. Dat zou ook niet gek zijn, gezien Ember Labs ooit een Majora’s Mask-fanfilm heeft gemaakt. Echter, Bridge of Spirits is een vrij rechttoe rechtaan avontuurspel. Het bos waarin je speelt is groot, maar het is geen volledig open spelgebied. De spelprogressie is lineair, maar de omgevingen die je verkent zijn gelukkig lekker ruim.
Dat verkennen loont zich, want het spel bevat allerlei verstopte collectibles. De Rot zijn daarvan de belangrijkste. Dit zijn mascotte-achtige kleine beestjes met hele grote ogen. Volgens mij is de intentie dat je ze schattig vindt, maar ik vond ze eerder creepy. Hoe meer je van die Rots vindt hoe beter je vechtvaardigheden worden. Je kunt ook meditatieplekken ontdekken om je HP te verbeteren. De andere collectibles zijn cosmetisch; hoedjes bijvoorbeeld om je Rots mee aan te kleden.
Naast verkennen zijn er twee andere gameplayelementen die je in dit spel bezighouden: gevechten en puzzels. De voorgenoemde rode planten spuwen groepjes vijanden uit die je moet verslaan. Dit kun je vanuit mêleeafstand met je houten staf doen of vanaf verder weg met je boog en bommen. Je hebt naast je simpele combo’s ook een dodge- en een parry-mechaniek. Over het algemeen gaat het knokken je niet van je stoel afblazen, maar het is absoluut aardig. De bazengevechten doen er nog er nog een tandje bovenop en eisen wat meer van je. Daarom zijn die voor mij allemaal hoogtepuntjes.
De puzzels zijn helaas minder bijzonder. Verwacht overigens geen tempels zoals in Zelda, het zijn meer korte omgevingspuzzels die je even moet oplossen zodat je verder in het gebied kunt komen. Het probleem is dat het allemaal wel erg simpel is. Meestal zie je de oplossing onmiddellijk en dan rest alleen een ietwat saaie uitvoering. Er is totaal geen ruimte voor experimenteren en daardoor voelen de puzzels vooral aan als bezigheidstherapie.
Misschien is het grootste minpunt van Kena dat het zo weinig verrast. Het verhaal, de gevechten en de puzzels zijn allemaal vrij voorspelbaar. De bosomgevingen zijn grafisch mooi, maar die worden ook uiteindelijk een beetje eentonig door een gebrek aan fantasie. Er zijn twee uitzonderingen hierop, de eerder genoemde leuke baasgevechten en je bommen. Je kunt namelijk met die bommen specifieke stukken architectuur opblazen om ze tijdelijk een andere vorm te geven. Op deze manier creëer je bijvoorbeeld verschillende platforms. Het is een stukje creativiteit dat ik helaas voor de rest te weinig heb gezien in deze game.
Conclusie:
Kena: Bridge of Spirits is een prima spel geworden. Het biedt zo’n tien uurtjes spelplezier met mooie graphics en een fijne flow aan gameplay. Het probleem is alleen dat het spel te weinig creativiteit en fantasie heeft. Daardoor heb je snel het gevoel dat je het allemaal al eens eerder hebt gezien in betere games. Kena verdient alsnog een ruime voldoende. Het is een leuk sprookje, maar het wordt geen legende.
Gespeeld of PS5, ook beschikbaar voor PS4 en pc.
