Tijd voor meer exits

Vooropgesteld: ik ben een voorstander van Europa. En een tegenstander van het referendum. Voorstander van Europa omdat wij als handelsland er mijns inziens niets dan voordeel bij hebben. Tegenstander van referenda omdat ik vind dat we dan net zo goed geen volksvertegenwoordiging kunnen kiezen.

Maar ik zou liegen als ik zeg dat zo'n Brexit je niet aan het denken zet. Ik bedoel, de Britten die zo gemakkelijk uit de EU stappen is niet niks. Kunnen wij dan niet onze eigen 'exit-referenda' beginnen? Te beginnen met een Eurovisie Songfexit. Nu Australië ook mee mag doen is de maat vol. We starten met deze kwestie omdat ik me niet kan voorstellen dat we daar de benodigde 600.000 handtekeningen niet voor halen. Als we het referendum vervolgens een beetje handig timen krijgen we ook nog genoeg stemmen. En na dat eerste succes wordt het alleen maar makkelijker. De weg ligt nu open voor een Fifexit, waarbij we onze eigen (iets minder corrupte) wereldvoetbalbond op gaan richten, net zoals bij darts gedaan is. Collectief kunnen we voor de Man Bunexit gaan. Met zijn allen afspreken dat we ons distantiëren van die wereldwijde trend. En een Candy Crexit – of is het een Candexit Crush – zodat wij als enige land geen stomme speluitnodigingen op Facebook meer krijgen.

En stel je eens voor wat we hadden kunnen exiten als we dit eerder wisten! Hoe mooi was de wereld met een Joint Strike Fexit? Een Betuwelexit, of beter nog een Fyrexit? Geen gedoe met Italianen en Belgen, gewoon exiten die trein. Misschien zelfs een Broeikaseffexit, waar we er gewoon niet meer aan bijdragen omdat we dat niet willen. Maar wat nu toch wel het allermakkelijkst zou zijn is een Brexitexit. Kunnen we weer gewoon verder zoals we gingen.