[Tour] Toch nog een sprint

Daar kwamen dan de sprinters aan
Omhoog en harde wind op kop
Greipel dacht: dat kan ik wel
Maar Gaviria was top

Ze hadden de hele dag hun energie kunnen bewaren en die kwam er nu in de laatste honderden meters uit. De weg was kaarsrecht, maar hij liep omhoog en de wind was pal tegen. De dappere Belg van Keirsbulck redde het niet tot de streep.

Daar kwamen ze. Wanhopig probeerde Groenewegen uit het gedrang naar voren te rijden. Misschien is het voortaan toch handiger als hij daar op dat moment al zit. Greipel kon zich niet inhouden en dacht: ze noemen met niet voor niets de gorilla. Ik ben gewoon oersterk. De wind was echter ook sterk en Gaviria was slimmer en won dus.

Bij het begin van de uitzending zei Groenewegen dat hij power in de poten had. Hij kan dus in ieder geval allitereren. Of hij vandaag mee zou kunnen sprinten voor de overwinning was nog de vraag.

Een kopgroep had meer dan zeven minuten toen de eerste beelden tot ons kwamen. En die voorsprong liep nog op. Waarom? Omdat de sprintersploegen nog geen mannetjes in de kop van het peloton hadden gezet. Hadden ze geen zin?

Craddock was er ook nog. Wat een held. Gisteren hield hij het langer vol dan zijn ploegmaat Clarke om het tempo van zijn ploeg te volgen.

Cavendish hadden we nog niet in beeld gehad in de sprints die er tot nu toe waren, maar nu kwam hij tijdens de etappe uitgebreid in beeld toen hij zijn mobieltje verloor. Hij sprintte er naartoe want stel je voor dat een vreemde al die hitsige chats op messenger en skype met zijn vrouw Peta zou lezen.

Hoewel de sprintersploegen nog niet voorin te zien waren, had één mannetje van BMC het verschil met de kopgroep een minuut kleiner gemaakt, toen ze in Blain aankwamen. Maar toen er een nieuw mannetje van BMC op kop van het peloton kwam, liep het verschil weer op. Waar bleven de helpers van de sprinters?, dacht ik.

Eindelijk kwam op 115 kilometer van de streep een sprintersploeg naar voren. Die van Greipel nota bene. De man van wie ik dacht dat hij totaal geen kans meer had in de sprint. De andere sprinters gingen dus zijn bord volledig leeg eten. Gelukkig voor hem kwam Quick-Step ook een vingertje toesteken. Het duurde ook niet lang of alle sprintersploegen reden mee. De voorsprong van de kopgroep werd snel kleiner.

Er was nog een tussensprint. Na de koplopers won Gaviria op zijn gemakje, want de andere sprinters drongen niet echt aan. Van Keirsbulck mocht de centjes oprapen. Voor die premie kun je toch wel een weekje door Nederland fietsen.

 Groenewegen wisselde nog heel slim van helm. De gewone helm voor die waarin de aandrijving van het sprintmotortje in zat verstopt, zag ik.

Op ongeveer zestig kilometer van de streep was er een bergje van de vierde categorie. Er gebeurde uiteraard niets, maar de voorsprong van de koplopers verdween als ijs bij dertig graden.

Op 49,5 kilometer van de streep gingen er wat renners bloemen plukken in de greppel. Mollema was ook gesignaleerd. Samen met Fuglsang en Landa. Meteen liep de voorsprong ban de kopgroep weer op. De voorsprong liep zelfs weer naar de drie minuten en er reed nog maar één Quick-Stepje op kop van het peloton en die reed niet quick. Gaven de sprinters het op? Ik had dit nog niet geschreven of de Gendt en andere sterke mannen van andere sprintersploegen kwamen naar voren.

Het werd nog spannend volgens Herbert, maar ja, 5 kilometer met 29 seconden, spannend? Van Keirsbulck ging nog voor het rode rugnummer. En daarna was het de beurt aan de sprinters. Gaviria is echt de snelste van het stel.

Tweet van de dag: Regina: Licht doorschemerende plek van vocht in hun broek! Michel Wuyts tijdens de #tdf18 Het gaat over de Fransen hé #WK18

Opmerking van de dag: Claes heeft een ploeggenoot bij zich. Die is dus van dezelfde ploeg.

De rit van morgen

Morgen gaat de rit over allerlei kutklimmetjes naar Quimper, een pittoresk plaatsje gelegen op de kruising van de Steir en de Odet. Het is niet zomaar een plaats. Het is namelijk een belangrijke historische, kunstzinnige en legendarische stad.

Koning Gradion zou er zijn hoofdstad van hebben gemaakt toen hij de stad Ys ontvluchtte. Die stad was namelijk vervloekt en werd verzwolgen door de golven. Hoe dat kwam? Door de dochter van Gradion. Gradion had de stad Ys nota bene voor zijn dochter Dahut gebouwd. Het was een schitterende stad die omgeven werd door water. Gardion had de sleutel van de sluis die de stad afsloot van het water. Dahut leefde er echter maar een beetje op los. Ze had iedere dag een andere minnaar die ze dan na de daad vermoordde. Een soort Blauwbaard dan maar zonder baard. Een echte duivelin en het kon dus ook niet uitblijven dat de duivel zelf de gedaante van een van haar hovelingen aannam en haar overhaalde om de sleutel van de stad te stelen. Natuurlijk was dat niet om hem veilig op te bergen, maar om de sluis open te zetten zodat de stad bedolven werd onder het water. Gradion kan de stad ontvluchten op zijn mythische paard en nam Dahut mee. Zijn beste adviseur, die hem al vaak voor Dahut had gewaarschuwd raadde hem echter aan om Dahut van zich af te werpen in zee, omdat ze een demon zou zijn. Dat gebeurde en sindsdien is Dahut gedoemd om als een soort zeemeermin in de zee te blijven vertoeven en te zingen over het verdwijnen van de stad. Gradion vluchtte dus naar de stad Quimper. Men zegt dat als de zee kalm is, de klokken van Ys nog te horen zijn.

Over de duivel gesproken. Niet ver van Quimper heb je de duivelsrotsen. Op het eerste gezicht zou je niet zeggen dat ze iets met de duivel te maken hebben, want het is er prachtig. Vanaf een doolhof van paden kun je een chaos aan granietblokken ontdekken. Daartussen slingert de rivier de Ellé en die ontaardt in een steeds woestere stroomversnelling tussen de rotsblokken. Een duivelse stroomversnelling waar zeer geoefende kajakvaarders wedstrijden houden.

In 2004 eindigde een rit ook in Quimper en toen was er blijkbaar geen spoor van de duivel want de winst ging naar de Noorse god Thor. Of die ’s avonds nog iets met een zekere Dahut heeft uitgevoerd vertelt de geschiedenis niet.