FOK! Game of the Year 2017 - Nummer 3
Fans moesten lang wachten. Héél lang wachten. Tussen Persona 4 en 5 zijn liefst negen jaar verstreken. Gelukkig is geduld een schone zaak en werden fan beloond met een van de beste Japanse RPGs ooit.
Persona 5 is een game met veel minpunten. De Engelse vertaling is niet geweldig bijvoorbeeld, waardoor de personages vlakker overkomen dan ze echt zijn. Bepaalde dungeons duren te lang en de game in het algemeen is eigenlijk ook te langdradig. De game is lichtjes homofoob. Het beperkt 's nachts je vrijheid teveel waardoor Morgana irritant overkomt. Kortom, er valt genoeg af te dingen.
Toch is dit een van de meest memorabele games die ik heb gespeeld. Het concept van dieven die harten stelen is simpelweg sterk en het wordt heerlijk opgebouwd. De criminelen waar je het tegen opneemt opereren op een steeds grotere schaal en het risico voor de personages wordt ook steeds hoger. Elke keer als je het einde van een dungeon bereikt eindigt het hoofdstuk van dat verhaal in een spannende climax. Sowieso voelde ik tijdens het verhaal een bepaalde spanning en opwinding die ik zelden van games ervaar. Soms wordt het allemaal inderdaad een beetje lang, maar de hoogtepunten zijn zo goed dat ik dat makkelijk kan vergeven.
De excentrieke en unieke eigen stijl is simpelweg retestrak. Persona 5 is technisch gezien een PS3 game, maar door de stijl van de game voelt dat niet zo. Dat ligt niet alleen aan de tekstboxen en menu's, maar zeker ook aan de muziek. Die is net zo uniek en opstandig. Het is ook een van de weinige game-soundtracks waar ik ook buiten het spel om graag beluister.
Het concept van Persona is natuurlijk niet meer uniek , maar het geheel voelt nog steeds erg breed en compleet. Je bent eigenlijk altijd wel iets interessants aan het doen en je schema bepalen blijft een leuk en licht stressvol element omdat je tijd in de game beperkt is. De social links (confidants) zijn in deze game ook beter dan ooit en je als je er tijd in steekt wordt je echt beloond met memorabele personages en verhalen.
Het feit dat de dungeons niet meer generiek zijn en hun thema veel sterker overbrengen maakt het gameplay-element ook een stuk sterker. Net als altijd ben ik ook geobsedeerd geraakt met het fusion- en persona-systeem. De combat an sich is niet veel verbeterd, maar het loopt lekker snel, iets dat in zo'n toch al lange game essentieel is.
Kortom, Persona 5 in een hele complete game met ook hele duidelijke minpunten. De 100+ uur dat ik er in heb gestoken waren niet altijd even leuk, maar toch kon ik het spel amper wegleggen. Het is zo'n game dat deels van je level een tijdlang overneemt en niet meer loslaat. En nu, zelfs bijna een jaar later is mijn ervaring met de game erg memorabel. Het hoort daarom in de FOK!-games GotY-lijst, en het is daarbij mijn persoonlijke favoriet.
