Oh Oh Rèthymnon (2)

Hier kun je deel 1 lezen.

Het appartementencomplex was erg leuk. Het waren appartementen en studio’s die rondom een zwembad, een bar en een groot grasveld lagen. Tegenover het complex was bovendien een enorme Lidl, dus Teutje zou gewone kost kunnen koken die ze thuis ook maakte. Het appartement had namelijk een keukentje. Ze was best even bang geweest dat ze uit eten moesten gaan. In Nederland hadden ze nog nooit Grieks gegeten en ze had geen idee wat voor winkels je in Griekenland had.

De reis vanaf Heraklion was voorspoedig verlopen. De reisorganisatie had een bus waarmee alle reizigers die bij hen hadden geboekt werden opgehaald van het vliegveld en naar hun bestemmingen werden gebracht. Teutje en Aloysius hadden hun ogen uitgekeken naar de grote hotels aan de zee, waar de meeste gasten naartoe gingen. Ze waren wel geschrokken toen de bus een stukje van de zee afging en zij werden opgenoemd. Het complex leek wat achteraf te liggen, maar toen ze eenmaal binnen waren, waren ze toch erg tevreden. Het zag er leuk uit en het was ruim. Er waren bovendien twee kamers met bedden en dat kwam wel goed uit, want Aloysius deed dan wel niets meer met zijn mini-slurfje, maar met zijn neus was hij nog tot alles in staat als hij sliep.

Er was één ding waar Teutje niet zo blij was. Je mocht geen closetpapier door de wc spoelen. Het moest in een pedaalemmertje. ‘Lekker’, had ze tegen Aloysius gezegd. ‘Dan zitten we straks in elkaars poeppapiertjes te grijpen. Het lijkt wel poepseks, maar dan zonder seks. En ik weet zeker dat mijn inlegkruisjes XXL niet in dat kleine kutemmertje passen als daar al die papiertjes in liggen.’

Nu waren ze op weg naar het strand. De barman had aan de hand van een plattegrondje laten zien hoe ze er konden komen en van Teutje had hij ze wel mogen brengen, want het was een lekker ding. Ze bedacht dat ze wel vaak aan de bar te vinden zou zijn, want ze had al meteen toen ze hem zag vlinders in haar buik gekregen. Of eigenlijk is buik niet het goede woord. Ze vlogen nog wat lager. Teutje kon niet met hem praten want ze sprak maar heel gebrekkig Engels, laat staan Grieks, maar bij wat zij met hem wilde doen, hoef je niet te praten. Sterker nog, het is niet netjes om met volle mond te praten.

Het leek een prima strand. Het stond vol met ligstoelen en parasolletjes. Onze vrienden zochten er twee uit. De parasol stond in een klein plastic tafeltje waarop je eventuele drankjes kon zetten. Teutje keek dus om zich heen of er een mogelijkheid was om die drankjes te halen en ze was meteen stomverbaasd. Aan de rand van het strand, vlakbij een groot hotel, was precies zo’n barretje als ze in haar droom in het vliegtuig had gezien. Ze keek nogmaals om zich heen of er ook zo’n lekkere Griek was, maar ze zag alleen Aloysius rechts naast haar, links een man die eerder een hundredpack had, dan een sixpack met een vrouw die solidair was met hem en dan nog een paar mensen op bedjes, maar die zouden zelfs in Nederland niet meer hoeven werken. Dat was jammer. Even later kwam wel de badmeester om de bedjes en de parasol af te rekenen, maar die leek meer op wijlen Catweazle dan op de Griek uit haar droom.

Na een tijdje kreeg Teutje in de gaten dat er iets verder een jongeman met pukkels in zijn gezicht en een melkwitte huid, dus waarschijnlijk een Engelsman, de hele tijd naar haar zat te staren. Ze porde Aloysius, die net een beetje was weggezakt in een hazenslaapje, in zijn zij en zei: ‘Aloysius, kijk dan. Die jongen daar zit de hele tijd naar me te kijken. Zou hij nog nooit een vrouw in een bikini hebben gezien?’ Aloysius keek even vanuit zijn ooghoeken naar de jongen en zei toen droogjes. ‘Waarschijnlijk wel vrouwen in bikini, maar nog nooit een vrouw bij wie je je moet afvragen of ze wel een bikinibroekje aanheeft onder die lawines van vlees die naar beneden hangen. Meestal dragen die vrouwen namelijk een badpak.’ Teutje kreeg meteen een rode kop. Gelukkig voor Aloysius was ze in een goede bui want ze hoefde niet te koken. Er was die avond een barbecue en er kwamen Griekse dansers een voorstelling geven. Daar keek ze erg naar uit.

De barbecue was erg gezellig, al konden Teutje en Aloysius met vrijwel niemand praten, want bijna iedereen was Engels en zij kenden zo weinig Engels dat ze zelfs ‘de dood of de gladiolen’ niet fout konden vertalen. Gelukkig was er één Nederlands echtpaar. Ze waren iets jonger dan de Kreukeltjes. Zij heette Ingrid en hij Guus. Het waren Limbo’s en die zijn sowieso al gezellig. ‘We gaan straks lekker de Sirtaki dansen met die Grieken’, zei Ingrid tussen twee happen kipsaté door. Teutje schrok. ‘Dat kunnen wij niet, hoor. Aloysius heeft helemaal geen gevoel voor ritme. Hij wipt zelfs buiten de maat’, grapte ze en moest er zelf om lachen, want ze wist wel dat hij al jaren helemaal niet meer in de speeltuin kwam. Ingrid maakte een wegwerpgebaar. ‘Dat maakt niet uit, de meeste mensen hier kunnen de Sirtaki niet dansen. Je schuifelt gewoon mee. Het is een soort polonaise, maar dan niet achter elkaar, wat wel jammer is met al die lekkere Griekse mannen.’

Niet alleen Teutje zat met open mond naar de twee dansers te kijken. Ook Aloysius deed dat. Logisch, want het waren een man en een vrouw en de vrouw zag eruit als degene aan wie hij aan had gedacht als hij in Teutjes diepte zijn hoogtepunt beleefde. Dat was erg lang geleden, maar hij wist het nog wel. De dansers waren in traditionele kleding. Dat dachten de Kreukeltjes tenminste, want in Urk en Scheveningen zag die er heel anders uit en daar kon je niet zo goed mee dansen als zij deden. De danseres had bovendien een ontblote buik en het rokje hing vrij laag, dus Aloysius bedacht dat ze zeker niet zo’n pruimenbloesem had als Teutje vroeger. Ze hadden al verschillende dansen samen gedaan, maar nu kwam er iets heel anders.

De lekkere barman maakte met een soort spiritus een ring van vuur en daarin ging de danser wild dansen. Grote sprongen maakte hij. De Griekse muziek, die helaas uit een enigszins resonerende luidspeaker klonk, was ook opzwepend. Toen de dans een tijdje bezig was, zette de barman een glaasje met inhoud in het midden. De danser ging languit op zijn tenen en handen liggen, zonder met zijn buik de grond te raken. Hij pakte met zijn mond het glaasje, gooide zijn hoofd naar achteren en dronk de inhoud op. Teutje voelde meteen ook nattigheid. Wat een vent! Daar wilde ze wel een biologisch vleeswarenonderzoek bij doen.

Maar ja, daarna gingen ze met z’n allen de Sirtaki doen en de Kreukeltjes werden door Ingrid en Guus meegesleept naar de dansvloer. Het werd een zooitje, maar dat maakte niet uit, want tussen het dansen door vloeide de wijn lustig. En dan kwam de hoofdschotel: mensen werden individueel uitgenodigd om de vuurdans te doen, maar dan zonder vuur en Teutje was het eerste aan de beurt. De danseres deed de pasjes voor en Teutje probeerde ze na te doen, maar struikelde bijna over haar eigen benen en toen kwam het glaasje op de grond. Teutje wist wel iets dat ze liever met haar mond wilde omklemmen, maar de danser stond haar alleen maar aan te moedigen. Ze ging op haar buik liggen, want op de tenen en de handen ging niet. Dan raakte haar buik ook gewoon de grond. Ze deed haar hoofd achterover en moest meteen verschrikkelijk hoesten. Wat zat er in godsnaam in dat glaasje. Ze had nog nooit ouzo gedronken omdat ze nog nooit bij een Griek had gegeten.

Een geluk bij een ongeluk was dat de danser haar overeind kwam helpen en zij zijn hand wilde pakken toen hij zich voorover boog maar quasi per ongeluk naast de hand greep en doorschoot naar zijn kruis. Meteen daarna maakte hij een dans die hij nog niet eerder had gedaan en slaakte er ook gekke kreten bij. Teutje schaamde zich en wilde dat Dick er al was, maar die zou pas de volgende dag komen.

Wordt vervolgd.