Gewoon
Gewoon lekker, gewoon smeuïg, groot geworden door gewoon te blijven.
Zomaar een paar kreten die stilletjesaan oprukken in marketing. Alles moet opeens “gewoon”. Of zoals het al gepimpt is: g’woon. Dat is voor ons Tukkers wel weer handig, want wij hebben toch al de neiging om letters in te slikken.
Klopt ook wel, want na al die jaren van orgies, XTC, agressiviteit en andere losbandige taferelen wordt het tijd dat we Sodom en Gomorra, ook wel SOA en Chlamydia genoemd, naast ons neerleggen. We moeten weer leren normaal doen. Stoppen met de ruiten ingooien van onze buurman. Niet meer meters lange lijnen cocaïne snuiven op de fluorescerende lijnen van het fietspad. Dat is passé. Volgens de reclame moeten we weer “gewoon” doen.
Gewoon. Even denken. Wat associeer ik met gewoon? Dat ik ’s morgens opsta, mijn zoon uit bed haal, ontbijtje maak en hem naar school breng? Vind ik toch aardig gewoon. Vindt mijn zoon ook. Hij heeft het helemaal moeilijk, want hij is in het brede spectrum van gewoon eigenlijk met zijn handicap een beetje ongewoon. Vind ik niet, hoor. Maar wanneer ik vandaag de dag nog steeds vreemde blikken in zijn richting zie gaan, wordt het tijd dat hij eens g’woon normaal doet. Hoe moet hij anders mee met de maatstaven van onze wijze heren van de reclame?
Dus we moeten met ons allen gewoon goed eten, een gewone verzekering afsluiten en gewoon genieten van ons lichaam omdat we dat waard zijn. U toch ook? Hoe meer ik dat woordje gewoon uitspreek, hoe meer ik het maar een raar woordje vind. Hoezo gewoon? Iemand die in de reclame roept dat gewoon lekker eten goed is, geloof ik bij voorbaat niet. Gewoon lekker je lichaam met E-nummers volproppen, dat geloof ik eerder. Groot geworden door gewoon klein te blijven. Ja, tuurlijk! Maar wel miljoenen reclamegeld spenderen om ons dat te doen laten geloven.
Bovendien, zijn het niet de ongewone mensen die het leven een stuk interessanter maken? Een camerateam dat een Vlaamse gaai redt, kinderen die ruim 6 ton ophalen voor haaien, een slachtoffer van seksueel misbruik schenkt een ton aan een kindertehuis. Niet verzonnen, ongewone zaken waar we allemaal een stukje blijer van worden of opeens wat meer bewust van het leven om ons heen.
Dus reclame, ondanks jullie goedbedoelde probeersel om gewoon een hype in gang te zetten, ik blijf toch een beetje ongewoon, zonderling en anders tegen het leven aankijken. Maak jullie maar geen zorgen hoor. Ik zal gewoon goed blijven eten en sporten en verzekerd blijven, maar dan wel op mijn eigen ongewone manier. Gewoon omdat het kan.
