Persona 5

Japan klimt langzamerhand uit een dal als het gaat om games-ontwikkeling. Lang tijd leek het alsof de tijd in het land had stil gestaan en dat ze totaal geen aansluiting meer hadden met de rest van de wereld en gamers. Vooral JRPG's hebben flink te lijden gehad, de Westerse RPG's zoals Skyrim en de The Witcher 3 hebben allang laten zien dat het genre ook op andere manieren kan werken.

Maar gelukkig, de klok is weer gaan tikken in het land van de rijzende zon en eindelijk hebben de Japanse ontwikkelaars door dat we niet zitten te wachten op precies dezelfde gameplay als in het SNES-tijdperk, de toen gouden eeuw voor JRPG's. Open wereld? Square Enix heeft na lang ontwikkelen Final Fantasy XV uitgebracht. Een verademing voor die franchise. Zelfs Nintendo heeft de stoute schoenen aangetrokken en The Legend of Zelda in een compleet vrije wereld laten afspelen waarin het verhaal anders wordt aangevlogen dan 'normaal' in de franchise. Uitgever Atlus komt nu met Persona 5. Hebben de ontwikkelaars zich ook aangepast aan de huidige maatstaven?

In Persona 5 ben jij als hoofdrolspeler getuige van een aanranding in wording. Jij pakt de man hardhandig aan en daardoor ben je zelf in de problemen gekomen. Je wordt overgeplaatst naar Tokio waar je als student op de Shujin Academy je voorbeeldig moet gedragen. Ook in het dagelijks leven zul je jezelf uit de problemen moeten houden, anders weet de politie je weer snel te vinden. In plaats van gehoorzaam te zijn kom je natuurlijk al snel in de problemen als je per toeval ontdekt dat er een parallel universum is. In deze Metaverse leven dezelfde personen als in je eigen wereld, maar daar zie je specifieke mensen wel erg doorslaan in hun dromen en wensen. Zij leven hun droom daar en jij vindt het jouw taak om de mensen in de echte wereld op hun slechte ideeën te wijzen door in de Metaverse hun alter ego's te bestrijden.

Persona 5 - Combat 2 (Foto: Deep Silver)

Dat doe je niet alleen, je krijgt hulp van medestudenten die dezelfde gave hebben om de Metaverse te betreden. Als de Phantom Thieves of Hearts gaan jij en je studiegenoten de strijd aan met de slechte gevoelens van mensen door ze te verslaan in hun droomwereld. De game laat zien dat mensen vaak een masker dragen om zich zo als 'goed' te laten zien aan de buitenwereld. De Phantom Thieves hebben ook een masker dat ze in de Metaverse letterlijk van hun gezicht scheuren om zo hun eigen Persona te bevrijden om mee te vechten.Wat zo tof is aan het verhaal is dat het niets schuwt. Dingen als aanranding, zelfmoord, het zit er allemaal in verweven. Het is bepaald geen fantasiewereld zoals we zo vaak gewend zijn van een JRPG, maar juist veel meer gericht op de moderne tijd en de problemen die we tegenkomen met corruptie en meer.

Die moderne tijd zien we in ook modern gepresenteerd. Want het eerste wat opvalt als je Persona 5 speelt is de wel erg aparte grafische stijl. Op het eerste gezicht lijkt het enorm druk op screenshots, maar het vloeit prima over het beeld zonder er een epileptische aanval aan over te houden. Wat ik ook erg leuk vind omdat ik er geweest ben zijn de details in de omgeving. Persona 5 speelt zich af in Tokio waardoor je bijvoorbeeld naar de wijk Shibuya kan gaan. Het bizarre is dat de weg naar het beroemde standbeeld van de trouwe viervoeter Hachiko klopt, de muurschildering er ook is op de juiste plek en meer van dat soort details. De stalletjes, de supermarkten, de vending machines: de producten liggen er in, en het is allemaal erg herkenbaar. De stad zelf is natuurlijk ook druk, zodat je je niet in een spookstad waant, maar in iets als Tokio.

Persona 5 - Shibuya (Foto: Deep Silver)

Niet alleen grafisch zijn er details, ook al in de namen van de Persona's van de Phantom Thieves. Wat het team doet is namelijk uiteindelijk stelen en zelfs de namen van de Persona's laten dat blijken. Gentleman-dief Arsene Lupin, de piraat Captain Kidd, Zorro en ook Robin Hood zijn van de partij. Sterker nog de naam van de school, Shujin, betekent gevangene in het Japans. De ontwikkelaars hebben erg lang de tijd genomen om de game te maken, maar het resultaat mag er naar zijn. Ze hebben allerlei subtiele maar ook overduidelijke details erin verwerkt en daardoor voelt het spel in ieder geval verhaaltechnisch en grafisch verzorgd.

Al ziet een spel er prima uit, zonder gameplay belandt het alsnog in de prullenbak. En hier is waar Persona 5 genoeg verbetert om in mijn ogen de beste Person-game uit de franchise te zijn. In het dagelijkse leven in het normale universum ben je bezig om sociale contacten te onderhouden met je Thieves-genoten en bijvoorbeeld je huurbaas en docenten. Dat doe je ook nog met een reden, want je zit op school en je verhoogt je attributen zoals knowledge door in de klas vragen te beantwoorden. Het zijn kennisvragen, de eerste vraag gaat al over Plato. Dus maak je borst nat, of heb Google paraat. Je kunt in het dagelijkse leven door plekken in Tokio lopen. Er naar toe gaan doe je via de metro, dat overigens ook fantastisch gedetailleerd is. Je kunt onder andere een bijbaantje nemen, sporten, naar een onsen gaan, gaan vissen, en natuurlijk videogames spelen.

Persona 5 - Vending machines (Foto: Deep Silver)

Sociale contacten zijn belangrijk in Persona 5. Deze hebben namelijk direct invloed op je hebben en houden in de Metaverse. Je krijgt er simpelweg bonussen door. Dan moet je denken aan het leren van nieuwe vaardigheden, betere attributen of bijvoorbeeld een grotere kans een nieuwe Persona te vinden. Het dagelijkse leven is leuk om aan deel te nemen, en het gooit je even in een andere hoek van het spel, namelijk weg van de combat. De personages zijn compleet niet overdreven zoals in zo veel Japanse games. Dus verwacht geen schreeuwende chibi-achtige kleuters, maar mensen met elk hun eigen problemen. En natuurlijk Igor, de rare kwast die je wegwijs maakt in de Metaverse. Morgana de kat is ook een geval apart.

In de Metaverse loop je door een Palace, een dungeon van de persoon die je wil 'verbeteren'. Daar loop je meestal niet in een keer door, meestal ga je er in fasen doorheen. Je zult bijvoorbeeld eerst moeten weten waar je mee te maken hebt, voordat je spullen in je kamer gaat maken om die Palace beter te kunnen tackelen. Dit keer moet je wel erg onderzoekend door een dungeon, want je mag niet terug als deze eenmaal is overwonnen. De grootste klacht van voorgaande Persona-games was het vlakke leveldesign van de dungeons. Daar hebben de makers naar geluisterd. Dit keer krijg je geen random gegenereerde Palace, maar is deze met zorg in elkaar gezet: elke Palace voelt nieuw en heeft zijn eigen mechanieken in de vorm van puzzels, vallen en voortgang. Alleen zogenaamde Memento's zijn random gegenereerd. Dit zijn optionele levels waar je nog meer items en Persona's kunt krijgen.

Persona 5 - Combat (Foto: Deep Silver)

De combat is waar Persona 5 het minst heeft geprobeerd te innoveren. Dat is jammer, want met alle andere gameplay-elementen is het goed gelukt om ze net wat beter te krijgen dan de voorgaande delen. Het is niet dat de combat slecht is, maar het is niets bijzonders wat we nog nooit gezien hebben. Een paar kleine verbeteringen of oude mechanieken uit de serie zijn terug. Je loopt in de metaverse rond en je komt vijanden tegen. Een verbetering ten opzichte van bijvoorbeeld de Tales Of-serie is dat als je gesnapt wordt, er meer bewakers in het level verschijnen. Het verrassen van de tegenstanders is niet alleen een bonus in het gevecht zelf waard zoals in Tales of-, maar het maakt je leven in het level ook een stuk gemakkelijker. Of moeilijker, als je er slecht in bent of als je dat wil.

Het vechten gaat in turnbased-stijl. Je kiest of je zelf wil aanvallen, of dat je bijvoorbeeld je Persona wat wil laten doen, zelf beter wil verdedigen de komende vijandelijke beurt, enzovoort. De Baton Pass is een nieuw mechaniek in de serie. Als je een vijand op de grond hebt kunnen krijgen mag je nog normaal gesproken een extra beurt aanvallen met die persoon. Als je eenmaal Baton pass hebt vrijgespeeld dan kun je die beurt inleveren voor tijdelijke betere attributen voor een ander teamlid in het gevecht. Als je alle vijanden op de grond krijgt dan is er een 'Hold Up'-situatie. Je kunt of geheel los in een speciale team-aanval of je kunt zoals in Persona 2 gaan onderhandelen voor een nieuwe Persona, items of geld.

Persona 5 - Combat menu (Foto: Deep Silver)

In mijn ogen de grootste verbetering is het aanvals-menu. In eerdere Persona-games was je bezig in menu's om je aanval te kiezen, nu zijn er snelkoppelingen voor de meest gebruikte aanvallen. Mocht je meer willen, dan kun je er altijd dieper in duiken, maar dat hoeft zeker niet. Maar uiteindelijk zijn deze verbeteringen marginaal. Het blijft een kwestie van het leren voor welke aanvalstype een tegenstander een zwakheid heeft en daar vol op in gaan. Vergelijk het met Pokémon, waar je water inzet tegen vuur, vuur tegen gras, enzovoort. Een beetje afgezaagd.

De hogere moeilijkheidsgraden van Persona 5 zijn niets anders dan "ik doe minder damage, de vijand meer" gecombineerd met "ik heb minder levenspunten, de vijand meer" en "minder ervaringspunten, minder geld". Een beetje jammer, want er had vast wat strengere bewaking waardoor je beter moet sneaken, lastigere mechanics in gevechten of wat anders gedaan kunnen worden dan simpelweg wat gevechtsparameters aan te passen. Dat de lastigste moeilijkheidsgraad gratis DLC is is leuk, maar alleen voor de mensen die heel graag willen, want op deze manier vind ik het lastiger maken van games meer voor trophy-hunters, niet voor meer plezier.

Persona 5 wijkt niet alleen af van de meeste JRPG's door de setting, het verhaal en de grafische stijl, maar verbetert ook de eigen franchise in vele opzichten. Het is alleen jammer dat de makers datzelfde lef niet in de combat en moeilijkheidsgraden hebben gestopt. Nu is dat een typische turn-based JRPG, terwijl het spel in andere opzichten zo anders is. Met gemak haal je honderd uur en dan heb je nog niet alle eindes gezien, dus voordat je uitgekeken raakt ben je wel even zoet. Persona 5 is eigenlijk verplichte kost voor elke JRPG-fanaat. Zet je geluid hard en geniet van de opzwepende soundtrack terwijl je de virtuele wereld een stukje beter maakt.

Pluspunten
Minpunten
  • Grafische stijl en details
  • Verhaal en omgeving
  • Zo veel te doen
  • Combat is minder innovatief dan de rest
Gespeeld op PlayStation 4. Ook verkrijgbaar op PlayStation 3.