Hockeysters Jong Oranje verliezen WK-finale van Argentinië

Het zijn de hockeysters van Jong Oranje zondag niet gelukt om de wereldtitel te prolongeren. In de bloedstollende finale van het WK U21 tussen de Jong Oranje Dames en Jong Argentinië kon het beide kanten op vallen, maar trok Argentinië uiteindelijk aan het langste eind. De Jong Oranje Dames vochten voor wat ze waard waren en speelden ijzersterk, maar het bleek niet genoeg: ze verloren met 2-4. De effectiviteit, met name uit de strafcorner, bleek beslissend. Argentinië scoorde er twee uit twee, Oranje één uit vijf.

De zon scheen nauwelijks vandaag, wat de speelomstandigheden voor Oranje wat aantrekkelijker maakte. Met de Chileense uitlopers van het Andes-gebergte op de achtergrond betraden de Jong Oranje Dames voor de laatste keer dit WK het veld. Nu moest het gebeuren, in de finale tegen Argentinië. Nog voor het eerste fluitsignaal klonk stond het Argentijnse publiek, dat 90 procent van de tribunes besloeg, al dansend en zingend op de banken.

Maar Oranje liet zich er in de openingsfase niet door afleiden en begon fel aan het duel om de gouden plak. Toch had Argentinië via Priscilla Jardel de eerste echte kans van de wedstrijd, maar zij kreeg de bal niet op tussen de palen. De wedstrijd golfde in de eerste fase op en neer, en de Argentijnse dames lieten zich door het nodige duw-en-trekwerk, ook wanneer de bal niet in de buurt was, niet van hun sportiefste kant zien. Maar ook Oranje deelde hier en daar flink uit. Nederland versierde na 12 minuten spelen de eerste strafcorner. Die werd er echter uitgelopen, en een strafcorner die daarop volgde kwam niet uit de verf. Argentinië kon meteen daarna counteren, maar Anne Veenendaal bood redding op het backhandschot dat daaruit volgde.

Na een minuut of twintig kwam Oranje op voorsprong. Yentl Leemans veroverde de bal net buiten de cirkel, waarna Fabienne Roosen over de rechterkant de achterlijn haalde en teruglegde op Imme van der Hoek, die van dichtbij eerst op de Argentijnse keepster stuitte. In tweede instantie sloeg ze de bal alsnog in de verre hoek: 1-0.

Na een aantal groene kaarten aan beide kanten kreeg Kyra Fortuin geel voor een flinke beuk. Het leidde een fase in waarin Argentinië het initiatief in de wedstrijd overnam. Een aantal veldkansen werden gekeerd door Veenendaal, maar via twee rake strafcorners kwam Argentinië alsnog op voorsprong. Eerst flatste Bianca Donati de bal rechtstreeks over de grond in de verre hoek. Kort daarop reageerde Barbara Borgia het snelst op de rebound van de strafcorner. Meteen daarna zochten beide teams de kleedkamer op.

Na rust vloog Oranje uit de startblokken. Er werd geknokt voor elke bal en de Oranje Dames gooiden zich voor elke bal als dat nodig was. Nederland was meer in de aanval, maar de eerste de beste kans van Argentinië leidde tot de 1-3. Maria Ortiz kreeg de bal in de cirkel aangespeeld en kreeg het liggend in een scrimmage voor elkaar om de bal in het doel te wurmen. De Oranje Dames werkten het hele duel keihard, maar sloegen niet vaak genoeg toe. Het was vooral opvallend hoe slecht hun rendement was uit de strafcorner, waarvan ze er enkele verprutsten.

Twintig minuten voor tijd was het voor Nederland echter wél raak uit een strafcorner. Pien Sanders bracht Nederland terug in de wedstrijd. Maxime Kerstholt sloeg de bal uit een strafcorner tegen de Argentijnse lijnstopper aan, waarna Sanders er in de rebound het snelst bij was: 2-3.

Het gaf Oranje de kracht om er zo mogelijk nóg meer power in te gooien. "Meer vechthockey", coachte Rick Mathijssen. "Alles of niks!" Oranje vocht voor wat het waard was in de laatste minuten en de kansen stapelden zich op. Argeninië bleef de ballen uit paniek van achteruit weg scoopen. Oranje wisselde Anne Veenendaal voor een vliegende keepster Lisa Visser, maar het mocht niet meer baten. Een snoekduik van Visser op zowel de bal als de Argentijnse Julieta Jankunas leverde 30 seconden voor tijd nog een strafbal op voor Argentinië. Agustina Gorzelany pushte raak en dompelde de Oranje Dames daarmee in rouw.