De Sjipster
De Sjipster heeft hooguit een stoppelbaardje. Eigenlijk vooral omdat hij geen zin heeft om dagelijks te scheren. Die luiheid wordt beloond met een stoer baardje. Een baard van twee weken is niet alleen uitzonderlijk, maar ook het hoogst haalbare voor de Sjipster. Daarna zou de baard echt verzorging nodig hebben, wat meer werk betekent. Eraf dus, die baard. Ophoepelen met je in puntjes gedraaide snorretje en getrimd baardje.
De Sjipster draagt soms een pantalon met en bloesje als de omstandigheden dat vereisen. Vaak een spijkerbroek met een polo. Sneaky sneakers genieten de voorkeur. Dat zijn sneakers waarvan je op het eerste gezicht net niet zou denken dat het sneakers zijn, maar het stiekem lekker toch zijn. Het liefst loopt de Sjipster in een trainingsbroek en op sportschoenen met, jawel, witte sokken. Doch slechts in en om het huis. Hij draagt soms een bril en soms een zonnebril. Puur functioneel. De Sjipster hakt geen hout en zal zich dan ook geen houthakkersuniform aanmeten.
De Sjipster is dol op muziek maar hij heeft geen draagbare platenspeler bij zich. Het analoge gevoel kan best prevaleren, maar niet boven het gemak van een telefoon met Spotify, kom nou. Bovendien, als de Sjipster het verschil tussen analoog en digitaal al kan horen, interesseert het hem weinig. Headphones zijn voldoende, oorwarmers zijn overbodig.
Koffie uit een filter geniet de voorkeur bij de Sjipster thuis. Buiten de deur maakt hij het niet ingewikkelder dan een cappuccino.
Dit alles doet de Sjipster louter uit behoefte aan comfort en gemakzucht. In geen enkel opzicht voelt de Sjipster de noodzaak om zijn consumptiepatroon excessief uit te dragen of aan de grote klok te hangen. Het is een uitstervend ras, die Sjipsters.
