[Tour] De machtswisseling

Heel alleen tegen een groep
Tony Martin bleef maar gaan
En hij kwam dan ook alleen
Winnend bij de finish aan

Ik heb zelden zoveel domme renners gezien in één etappe. Tony Martin was echter niet dom en Nibali ook niet, want die hoeft nu morgen niet zijn ploeg te laten werken in de eerste echte bergrit met aankomst bergop. Gallopin was ook niet echt dom. Maar vooral in de jachtgroep reden veel domme renners. Als je veel beter klimt dan Martin en je blijft achter twee niet-klimmers van Europcar rijden, dan ben je niet echt slim bezig, vind ik.

We kwamen alweer door het oorlogsgebied van onder meer de Eerste Wereldoorlog en het was ook al oorlog in het peloton. Meteen in het begin van de uitzending zag ik Tony Martin met zijn mond open bezig. Hij was in gezelschap van Di Marchi. Daarachter kwam een groep met Lars Boom, Rodriguez, Chavanel, Cancellara, Rolland, Tom Dumoulin en Kruijswijk onder andere. Uit die groep ging weer een groepje van acht renners weg en daarin Rolland, maar die vlucht duurde niet lang. De twee groepen kwamen weer samen.

Lars Boom liet zien dat hij ballen had. Daar zat hij namelijk in de afdaling mee op zijn stang. Hij ging daardoor wel weg van de groep, maar niet lang, want ze pakten hem weer snel bij zijn lurven. En zijn ballen deden waarschijnlijk zeer door die actie op de stang, want al snel zagen we Boom niet meer in de groep.

De klassementsrenners hielden zich koest, want morgen is er een echte bergrit, met aankomst bergop. Maar Gallopin was wel mee. De nummer elf van het klassement. Dat was niet handig voor de kopgroep, dacht ik. Nu zou Nibali wel de voorsprong teniet willen doen. Dat bleek een foute gedachte van me.

Ik snapte ook niet goed waarom Europcar niet meteen met de ploeg het gat op Martin en Di Marchi had dichtgereden toen ze nog op dertig seconden lagen. Ze hadden er genoeg mannen voor. Nu lieten ze het gat eerst oplopen tot bijna twee minuten. Dom, dom dom.
Rodriguez had geen zin om nog langer te wachten met de top van de berg van de tweede categorie in zicht blijkbaar. Dat bleek echter alleen voor de punten. Dat belooft veel voor de toekomst, want hij heeft dus waarschijnlijk plannen met betrekking tot het bergklassement.

Verder was er niet veel meer te beleven in de etappe. Slechts af en toe was er iets dat afweek van het gewone beeld. Wat was er bijvoorbeeld aan de hand met Di Marchi? Hij zwaaide met zijn linkerhand terwijl er niemand langs de kant van de weg stond. Zat er soms een wesp in zijn handschoentje?

Een ding was zeker, Kittel zou niet meedoen aan de tussensprint. Sagan trouwens ook niet, want er reden te veel renners vooruit. Toch was de tussensprint wel belangrijk in de rit, want daar begon zo'n beetje de klim naar de toppen van Le Markstein en Le Grand Ballon. Daar zouden de jachtgroep en het peloton wel openspatten, dacht ik. Soms is de wens de vader van de gedachte.

Tony Martin dacht alleen verder te gaan. Het ging niet snel genoeg. Nog bijna zestig kilometer alleen dus. Ik vond het moedig en ook een beetje naïef. Dat laatste bleek echter niet zo te zijn.
En weer was er een valpartij bergop. Dit keer weer met iemand van Sky. Geraint Thomas en Matthew Busche vonden elkaar blijkbaar zo leuk dat ze plotseling ineengestrengeld op de grond lagen. Een vreemde plek om te vrijen, vond ik. En dat met al die camera's op je gericht.

En het peloton kabbelde maar voort. Had Nibali geen zin meer in het geel? Er was mist en regen op de top van Le Grand Ballon en de trui van Nibali zou dus letterlijk en figuurlijk de mist in gaan.
In de groep van Gallopin leek Katusha maar eens wat te gaan doen. Maar dat was ook loos alarm. Tony Martin was al over the top toen Kruijswijk maar eens ging versnellen. Daarna ging het wat sneller, maar wat heb je eraan als er iemand drie minuten voor je rijdt? Dom, dom, dom. En waarom ging in godsnaam Pinot nog aanvallen vanuit het peloton? Soms zijn renners gewoon domme mensen.

In de finale kwam Herbert Dijkstra weer eens met een slimme opmerking. Die man moet echt alleen schaatsen gaan verslaan of anders samen met van Hooijdonk gaan golfen. Hij dacht dat Nibali zijn ploeg de laatste elf kilometer nog zou laten jagen op de gele trui. Beste Herbert. Dit paste in het plan van Nibali. Je snapt toch wel dat hij zijn ploeg anders veel eerder had laten werken om het gat te dichten? Er waren dus niet alleen domme renners vandaag.
Wel hulde voor der Tony voor zijn lange vlucht. Hij verdiende te winnen.

Pechvogel van de dag: Bardet, de nummer zeven van het klassement, moest in de achtervolging na pech. Maar al te erg was het niet, want het peloton reed op het gemakje.

Leukste tweet van de dag: Hans - Als ze die neger water laten halen voor zijn teamgenoten, krijgen we morgen weer een rechtszaak.

De rit van morgen.

Morgen een echte bergetappe met aankomst bergop. En dat op Quatorze Juillet. Let dus op de Franse klimmers. Natuurlijk gaat Thomas Voeckler het ook proberen, maar hij kon tot nu toe dit jaar weinig potten breken. De finish is op la Planche de Belles Filles. In 2012 won Froome de etappe op deze berg. Toen nog in dienst van zijn 'beste vriend' Wiggins.
Het wordt een korte, maar zware etappe. We hebben onder andere de Col des Chevrères, met stukken tot vijftien procent en als laatste dus de Belles Filles met een stuk van twintig procent. De dag erop is echter een rustdag dus we kunnen veel strijd verwachten.

De renners bevinden zich nog altijd in de Vogezen. Onderweg komen ze ook weer door een prachtig stukje Frankrijk. Langs de route kun je een schitterende waterval vinden bij het plaatsje Servance. Le Saut de l'Ognon stort zich veertien meter naar beneden. Je kunt er langs lopen via een wandelroute over smalle paadjes. Uitkijken daar, want er is geen hekje langs het pad, dus als je uitglijdt, kun je in een zeer schuimende jacuzzi belanden. De vorm van de waterval is heel apart. Het water stort zich wel loodrecht naar beneden, maar vanaf de zijkanten komen nog sterkere stroomversnellingen. Op die manier ontstaat een soort driehoek van schuim. Het is echter een vrij gevaarlijke manier van wandelen, want er ontstaan daar nogal eens overstromingen en het plaatsje Servance heeft dan ook regelmatig te maken met slachtoffers van die overstromingen die op een pijnlijke manier om het leven zijn gekomen.
De renners zullen aan het einde van de rit ook pijn hebben, maar niet van een overstroming.